Staal? … nee, zo zou ik mijzelf niet willen typeren. Dit zou ongetwijfeld leiden tot enige discussie met mijn vrouw. En daar hou ik rekening mee … met hoe zij daar op zou kunnen reageren. Het zou door haar worden vertaald als: de man die standvastig en proactief is. Die de plinten al heeft geplaatst en de schuur heeft opgeruimd, voordat zij hem daarop heeft moeten attenderen. En zo ben ik niet. Bij mij duurt dat wat langer … soms heel wat langer. Maar uiteindelijk komt het af.

Ik heb een relatie, ben een man en ga daardoor niet altijd even handig om met typische relatieconflicten. Ik weet dat ik haar kan paaien door die plinten snel te monteren, op mijn ouderschapsdag de schuur op te ruimen. En als zij dan na een dag hard werken thuis komt, zal zij verrast zijn en mij bejubelen als een puppy die niet op de deurmat heeft geplast. En toch doe ik het niet. Toch maak ik er geen gebruik van …  ondanks dat het een aantal zaken zou vereenvoudigen.

Ik wist natuurlijk dat, na het tjakaa moment van de kaasbak, er iets tegenover gesteld zou worden. Het wanneer en hoe dan is echter nooit duidelijk. Geslepen zij ze. Vaak pas op het moment dat “de strijd tussen de seksen” voelbaar wordt, komt het besef en een gevoelige nederlaag is weer geleden. Uiteraard zijn er binnen een relatie ” micro en macro”  aangelegenheden. Velen zijn micro, zoals de wijze hoe een toiletrol in de houder wordt geplaatst: met het papier naar voren of richting de muur. Het is zoals u weet, naar voren! Dit is de enige manier waarop het design met bloemetjes zichtbaar is. Bij elk bezoek aan het toilet wijzig ik dan ook zo nodig de positie van de rol. Het feit dat dit meerdere malen per rol gedaan moet worden duidt er op dat zij het zelfde doet. Het blijft echter onbesproken, typerend voor micro relatieconflicten.

Meer actueel is de terugkerende discussie over het koken van een ei. Waar bij de positie van de toiletrol nog kan worden uitgelegd als een verschil van smaak, kan dit allerminst worden gezegd van het ei. Hierbij wordt juist het eindresultaat bepaald door de wijze van koken. Waar beide hetzelfde eindresultaat voor ogen hebben maar dit op een eigen wijze willen bereiken. Prikken we wel of geen gaatje in het ei! Zij niet, ik wel. Wetenschappelijk kan ik dit onderbouwen maar daar gaat het niet om bij een micro-conflict. Het gaat om de krachtmeting, het uithoudingsvermogen. Het gaat erom dat je kunt zeggen, als de eitjes net het water hebben gezien, of ze nog heeft geprikt. NATUURLIJK heeft ze niet geprikt. En dan hopen dat er eentje barst … zie nou wel! Alleen …

Wanneer E. eitjes kookt, barst er nooit 1. Dit in tegenstelling tot mijn geprikte eitjes. Met de eierprikker in de hand verlaten ze na 5,5 minuut gebarsten en drellerig het water. Dus ben ik de man van … het drellerige ei … opzoek naar een nieuw micro-conflict.