– Had ik eens moeten doen!
+ Wat, doen?
– Nou, lijkt mij duidelijk. Als ik had aangegeven dat ik met 200+ vrouwen het bed had gedeeld, had dat contra-erotiserend gewerkt. Die Jeroen mag dan als Prins Willem Alexander naast Witteman zitten, bij mij zou iedereen vooraf al weten dat het uiteindelijk tot een Elco Brinkman achtige aftocht zou leiden, als gedoodverfde opvolger die te lang op zijn beurt heeft moeten wachten. Contra-erotiserend zeg ik je. Je maakt mij overigens niet wijs dat die teller bij Jeroen Pauw nog oploopt. Behaalde resultaten in het verleden geven zijn nooit een vanzelfsprekende garantie geweest voor de toekomst. Hij is 51 jaar!
+ Toch heeft hij wel wat. En ik moet zeggen, je hebt wel wat van hem weg.
– Ja, een stuurloos kapsel … heb ik ook bij tijd en wijlen, maar ik heb niet het idee dat dat de bepalende factor is voor zijn bedlegerigheid. Het heeft ook niet tot gevolg gehad dat jij mijn gemailde verzoek hebt ingewilligd. Ik mis klaarblijkelijk een klein stukje ongedefinieerde charme, noem het charisma, wat Jeroen Pauw maakt tot wat hij is. Daarentegen heb ik wel weer het vermogen met vrouwen te communiceren zoals vrouwen willen dat mannen met hen communiceren. Maar ik krijg niet echt het idee dat het mij erotiseert.
+ Waar wil je in vredesnaam naar toe!
– Naar onze e-mailwisseling van vanmorgen.
+ Help me even … ik weet echt niet waar je op doelt.
– Ik geef in mijn e-mail aan dat ik vanavond Chinees wil eten en meldt dat al aan het eind van de ochtend. Een antwoord als, ‘ja maar ik heb al wat in huis’, gaat er bij mij niet in. Contra-erotiserend zeg ik je.
+ Je mailde, ‘zal ik vanavond Chinees halen’. Ik vond dat inderdaad geen goed voorstel … omdat ik al wat in huis …
– Klopt, maar ik bedoelde; ik wil vanavond chinees eten want daar heb ik zin in. Als vrouw zou jij toch de diepere betekenis achter de suggestie moeten zien. En ‘ik heb al wat in huis’ is bij mij nog steeds ‘dat gaan we niet doen want daar heb ik geen zin in’. Maar goed … we eten dus bruine bonen.
+ Als je mij even had laten uitspreken had je ook nog kunnen horen dat ik het Maud had beloofd om bruine bonen te gaan eten.
– Jeroen had chinees gegeten!
+ Over communicatie gesproken!
– Ik wilde gewoon Chinees halen, hoe moeilijk kan dat zijn.
+ Draaf eens niet zo door. Brengt mij op het volgende: heb je je moeder al gebeld?
– Wat heeft die er nu weer mee te maken!
+ Je zou nog bij je moeder navragen of jij als kind net zo heftig op voorvallen reageerde als Gijs dat nu wel eens doet.
– Het gaat hier over een loempia en weet het zo te draaien dat ik de veroorzaker ben van deze discussie door een verband te leggen tussen mijn temperament en die van mijn zoon, van 5 jaar? Die discussie ging erover van wie Gijs dat zou hebben. De stelligheid dat hij dat van mij zou hebben geërfd komt van jou af. Laat ik het nog één keer melden, voor ik mijn moeder bel, dat jij ook niet geheel wars bent van enige eigenwijsheid en drift.
+ Bel nou maar even.

– Hallo ma, met je zoon … ja … is inderdaad al weer even geleden, klopt. … Nee, er is niets aan de hand. Hé, waarvoor ik bel. Wij vroegen ons af of ik vroeger net zo driftig was als Gijs nu is. … O, ik dacht dat ik ooit eens één keer in de kelder ben gestopt? … Nee, nou, je zei laatst dat ik ook veel ben gepest en dat kon ik mij niet heugen, op dat ene voorval na waarbij twee jongens mij de haren uit het hoofd hebben getrokken. Om dan te stellen dat ik veel gepest werd vond ik wat … o, vaker dan één keer … ook regelmatig in de kelder opgesloten vanwege driftbuien. En … ook jij ziet veel overeenkomsten tussen mij als kind en Gijs. … Nou, dat wilde ik even weten, Esther had daar namelijk met mij een discussie over en over chinees eten. Meer niet. … Chinees … Ja, ik bel van de week nog wel even op.
+ Mag ik nu gaan koken? Ik  zal er wat extra spekjes en gebakken uien bij doen. Misschien erotiseert dat … schat.
– … Wrijf het er maar in.