Het was een goede uitverkoop voor King Louie, online webshop in kleding voor (hoofdzakelijk) vrouwen. Er werden maar liefst 4 jurken door de postbode bezorgd op ons adres. Onder de 4 jurken ook één voor dochter M. Schattig! Het bloemmotief geprint op viscose staat haar beeldig, zoals alle andere jurkjes van … viscose, met bloemmotief. De collectie van King Louie kan namelijk weinig vernieuwend worden genoemd en kenmerkt zich al sinds jaar en dag veelal door gefriemel met bloemetjes, gedrukt op jaren 40 modelletjes. Typisch een product waar ik als man van zou zeggen dat ik daar geen 10 stuks van in de kast zou hoeven. Het verbaasd mij dan ook elke keer weer dat er bij ons thuis – door ‘de opposite sex’ – reikhalzend wordt uitgekeken naar de nieuwe collectie.

+ “Zal ik ze even showen?”
5 minuten later staat ze in de deuropening van de woonkamer.
+ “Dit is de ene.”
– “Ja, leuk … zo met die bloemetjes.”
+ “Ik weet het niet zo. Ik denk dat ik hem terugstuur.”
– “O, ben ik niet enthousiast genoeg, of is er iets anders?”
+ “Nou, ik voel me er anders in. … Vind jij ook dat mijn lijf veranderd is, of ligt dat aan mij?”
– “Wat bedoel je? Of ik vind dat je dikker geworden bent nu je gestopt bent met roken?”
+ “Ja, zo kun je het ook zeggen, maar ik wilde je die woorden niet in je mond leggen.”
– “Je kent me langer dan vandaag, daar heb ik niet zoveel moeite mee. Ik zou haast willen zeggen dat in huiselijke kring dergelijke zaken gewoon bij de naam genoemd kunnen worden, toch?
Maar ja, je bent wel wat dikker geworden. En vind ik dat een probleem? … Nee, ik vind dat geen probleem! Sta mij toe dit even bij mij zelf te verifiëren. Ik wil voorkomen dat ik langs een glijdende schaal afdaal naar het niveau van de man die murw geslagen op de bank goedkeurend knikt bij een bovenmatige, meer dan volumineus volgepropte legging. Meer en meer merk ik dat mannen ‘voor de goede lieve vrede’ akkoord gaan voor iets wat eigenlijk niet door de beugel kan. Het zal te maken hebben met sleur, wegebbende verliefdheid en de teleurstelling dat hun vrouw geen weerstand heeft kunnen bieden aan de vergankelijkheid van het vermeende vrouwelijk schoon. Ik wil voorkomen, wat veel van ons al is gebeurd, namelijk dat ze achter hun rug om worden bespot. Over het feit dat zíj die legging heeft aangetrokken en híj daar niets van heeft gezegd. Vandaar. Ik weet dat met het geven van een eerlijk antwoord er altijd een spanningsveld wordt gecreëerd tussen een antwoord waarbij ik anticipeer op wat jij als wenselijk zal ervaren én de zojuist genoemde ‘glijdende schaal’. Aangezien we het hier niet over de kleur van nieuwe laarzen hebben kies ik … laten we zeggen … anticipeer ik wat minder.”
+ “Dit helpt niet.”
– Maar ik ben wel duidelijk toch?
+ “… Hij gaat terug.”
– “Laat ik het anders verwoorden: vorige week fietste ik met mijn jas onder de bagagedrager, terug van mijn werk naar huis. Het was, zelfs voor een nazomerdag, warm. Een bonusdag. Zo’n dag die je doet verlangen naar de lente. Waarbij het lijkt alsof de herfst nog even verdreven wordt. Een eekhoorntje stak vlak voor mijn voorwiel het fietspad over en klom een in berkenboom. Vlak voordat hij achter de stam verdween keken we elkaar heel even aan. Een eindje verder komt een vrouw mij tegemoet op een transportfiets. Althans, daar leek het op gezien de grote mand aan de voorzijde. Haar aangename verschijning legde een glimlach op mijn gezicht. Als in een vertraging zag ik haar jurkje van viscose met bloemmotief weelderig langs haar benen golven, gevolgd door haar twee kinderen die de mijne bleken te zijn. Het was de dag dat jullie mij tegemoet kwamen fietsen om mij op te halen van mijn werk. Het was de dag dat je mij weer verraste met je verschijning, net als 15 jaar geleden. En dat was een prettige ervaring.”
Als jij dat wilt, moet je de jurk terugsturen. Maar ik zou het niet doen! Hij past bij jou. Hij staat je gewoon mooi!”
– “Zo beter?”
+ “Beter, maar hij gaat nog steeds terug.”