“Bestelling nummer 26 staat voor u klaar. Bestelling nummer 26 staat voor u klaar.” De oma van het tafeltje naast mij haalt haar bestelling op, 3 bakjes patat met mayonaise. Geen verrassing. Anestasia komt aangerend, gevolgd door Justin. Ik schat ze even oud als de mijne.
Het is spitsuur bij kinderspeelparadijs Ballorig. “Bestelling nummer 31 staat voor u klaar.” Spitsuur bij de frituur dan wel te verstaan.
Ik kijk de broeierige hal nog eens rond opzoek naar M. en G.. Broer en zus vermaken zich uitstekend op de trampoline. Ik buig me weer over mijn cryptogram, 9 verticaal; slangenmens (7).
Ineens slaakt A. een kreet, J. kijkt oma schijnbaar onschuldig aan. A. zet haar nagels in de rug van J. en schreeuwt het uit. Oma kijkt op. A. zet haar nagels nog wat dieper weg, haar ogen knijpen samen. Oma zucht, blijkbaar doet het tafereel zich vaker voor. J. hoekt A. Oma corrigeert: “Justin laat dat, even gezellig doen, doe nu eerst even je patat opeten.” En.. zo als het begon, stopt het ook weer. Enigszins verbaast keer ik weer terug naar mijn crypto.
“Bestelling nummer 36 staat voor u klaar.”
Het is welgeteld 2 minuten rustig geweest aan de tafel naast mij. A. pakt bij J. een patatje weg. J. pakt een grotere terug uit het bakje van A. A. slaakt een kreet. Ze ziet dat ik kijk. Oma corrigeert:”Justin, doe dat patatje onmiddellijk terugleggen!” Een reactie hierop van J. wordt door oma niet geduld.
We staan op het punt om naar huis te gaan. Ik kijk nog even naar A., haar puntige tong wijst mijn kant uit. “… Jongens, even wachten. Papa weet 9 verticaal…
Serpent!”
