Eigenlijk schrijf ik dit liever niet. Er is al teveel over gezegd en geblogd. Alleen voor degene die gisteren met plezier naar het Nationaal Songfestival hebben gekeken kan Sha La Lie niet vaak genoeg langs komen. Ik beleef het anders. Ik heb gisteren 5 minuten verbijsterd naar de uitslag gekeken. Ja … het liedje is slecht, de tekst kan niet door de beugel, maar dat geldt voor elke inzending sinds 1956. Nee, het keuzemoment. Pierre Kartner, aan hem werd de beslissing overgelaten. We kregen een puik toneelstuk voorgeschoteld. Pierre werd “verrast” dat juist hij de knoop moest doorhakken en riep dan ook ongeïnteresseerd de naam van Sieneke. Nee, hij liet duidelijk blijken dat dit niet zijn keuze zou zijn geweest. Het was veelzeggend; Vader Abraham neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor het aanstaande resultaat op het Eurovisie songfestival! Aan wie hebben we die man te danken …
Statistisch gezien heeft elke Nederlander een LP in huis waar Vader Abraham zijn vinger in heeft gehad. Laten we het eens anders formuleren. Er zijn 16 miljoen mensen geweest die een LP hebben gekocht waar drie akkoorden van Vader Abraham op staan. Die formulering spitsen we wat toe. Er zijn, meer dan 30 jaar geleden, mensen geweest die liedjes hebben gekocht die door Pierre K. geschreven zijn. … Laten dat nu de ouders zijn van mijn generatie. Bedankt Pa, bedankt Ma.
