Ik blijf nog even zitten, achter het stuur van mijn Saab 9-5 Estate. Op de laatse werkdag voor de vakantie, op de parkeerplaats. Nog even blijven zitten en het liefst nog even langer. Kippenvel. Het gebeurt mij niet vaak. Twee dagen geleden nog stond ik oog in oog met John Butler in Tivoli Utrecht. Nog even blijven zitten tot de laatste akkoorden van het nummer Ocean hebben geklonken. Een voorbijganger kijkt om, ja mevrouw… het staat hard. Ik kan het niet anders horen dan hard. Het moet doordringen tot in mijn diepste poriën. Voelen wil ik het… net als twee dagen geleden.
Ik zou meer willen schrijven maar wil niet verzanden in superlatieven, maar met minder wordt de lading niet gedekt. Ik zou je warm willen maken voor zijn geluid, maar liever houd ik hem voor mijzelf. Dus luister maar niet naar het onderstaande nummer (het duurt ook te lang, daar hebben mensen zoals bloglezers geen tijd voor ;-).
[audio:ocean.mp3]Linken:
Je weet dat het niet mijn soort muziek is. Maar ik kan me wel voorstellen dat je hierin kunt “verdwijnen”. Alleen de titel Ocean kan ik niet plaatsen, maar dat heb ik wel vaker bij instrumentale muziek. Soms wekt het dan wel een bepaald gevoel op dat zich verenigt met de titel, maar dat had ik hier ook niet, jij wel natuurlijk met het vooruitzicht op je vakantie naar T’eiland. Nou gelukkig is daar genoeg ruimte om de muziek eens lekker te laten schallen. Maarre heb je die dag nog wel wat kunnen werken of had je beter gelijk de parkeerplaats weer af kunnen rijden…. met Ocean op de speakers natuurlijk.
PS Ergens klopt de tijdklok niet, want mijn vorige bericht was echt niet van 5:23. Ik was wel vroeg op maar ook weer niet zo vroeg. Wintertijd?
Klopt, de titel is vaag maar… als het beestje maar een naam heeft.
Ik zal kijken of ik het script kan aanpassen voor een betere tijdweergave. Wat een gezeur zeg… :)