Ik doe de deur nog beheerst open maar daarna maakt de schijnbare ontspanning plaats voor een beknepen gevoel. De meeting duurde net 45 minuten te lang. Er zijn van die dagen! Helaas zijn er te vaak van die dagen. Van die dagen dat je niet vooruit komt binnen je organisatie, dat je het idee hebt of er geen enkel realiteitsbesef is. Vandaag weer, tref ik een projectleider die van mening is dat je een consument met maatje 38 gerust kan opzadelen met maat 42. Ach, riempje er om en klaar is Kees. Meer is toch altijd beter?!
Maar godvrr, ik moet snel het toilet weten te vinden. 45 Minuten een hooggespannen sluitspier in bedwang houden is geen sinecure. Ah … het eerste toilet is meteen vrij. Ik haal opgelucht adem en laat de boel de vrije loop. Even ongegeneerd schijten. Das dan ook wel weer het lekkerst na 45 minuten zelfkastijding. Ik moet er niet aan denken dat je in een dergelijke situatie je op het Windesheim in Zwolle bevindt. Daar moet je namelijk eerst een handleiding lezen voor je eindelijk kunt gaan zitten. Ik weet niet hoe het bij u zit maar … eenmaal op het toilet aangekomen stijgt bij mij de druk exponentieel. Elke seconde telt zal ik maar zeggen. Er is geen tijd om stil te staan bij de regelgeving van het poepen op de Hoge School. Geen enkel realiteitsbesef aldaar. Wil je gewoon op het toilet je ding doen, krijg je een nieuwe techniek cadeau. Ja, ontlasting is belastend voor het milieu. Protocollair toiletteren, dat is pas belastend. Ik zal u zeggen … alleen al voor de aanloopkosten van het project is bij een waterzuivering al een gedegen oplossing te realiseren. Om over de verwerkingskosten van de urine maar te zwijgen.
Met een druk op de knop verdwijnen mijn fecaliën richting de afvalwaterzuivering. Maatje 42, wat denkt hij wel. Maandag ga ik hem vertellen dat de juiste pasvorm, de enige oplossing is. Tenminste … als je de consument serieus neemt. Slaat hij mijn argumenten in de wind, dan stuur ik hem naar Zwolle!
