De dinsdag is mijn ouderschapsverlofdag. Slechte naam eigenlijk, ouderschapsverlofdag. Wat heet slecht, het woord bestaat niet eens. Ik creëer hier een eerste zin om een verzonnen woord recht te breien. Beter zou zijn: op dinsdag heb ik ouderschapsverlof. Alleen laat ik dan achterwege dat ik niet elke dinsdag ouderschapsverlof heb. Ik wissel wel eens, meestal naar een donderdag. Daarnaast “heb je geen verlof”, verlof word je verleend. Daarom …”De dinsdag is doorgaans de dag dat mij ouderschapsverlof wordt verleend.”  … Ik hou een nare bijsmaak. Kijk, een verlof wordt je verleend om ergens invulling aan te geven. Het zou betekenen dat de invulling van de dinsdag door mijn werkgever wordt bepaald. Hij heeft mij immers het verlof verleend! … Héle nare bijsmaak! Op dinsdag … BEN IK THUIS!

Ik ben dan thuis omdat ik dat wil … en omdat mijn vrouw dan een lijstje maakt met huishoudelijke taken die aan het einde van de dinsdag door haar hoogstpersoonlijk wordt gecontroleerd. Ja, dat dan weer wel. Maar na een jaar van vrije dinsdagen word ik steeds handiger en meer geslepen, in het koken, organiseren, plannen en … het doorzien van haar prioriteiten. Dit bleek achteraf eenvoudiger dan vooraf gedacht, hier de top 5:

  1. Bedden afhalen en verschonen.
  2. Badkamer soppen.
  3. Stofzuigen.
  4. Ramen zemen.
  5. Wc’s schoonmaken.

Ziet u de overeenkomst al tussen de 5? Inderdaad, het zijn klussen waar zij belang bij heeft dat ze gedaan worden …  met andere woorden: waar zij een hekel aan heeft . Een behoorlijk egocentrische benadering dus, hoe herkenbaar! En wat een constatering dat zij het huishouden ook ervaart als een noodzakelijk kwaad. Ik zou nu kunnen afsluiten met : waar zijn die tijden gebleven dat vrouwen dergelijke taken nog zonder morren uitvoerden, maar dat zou flauw zijn. Ik zou dan ook zeker laag eindigen op de feministische meetlat van Cisca Dresselhuys en dat is wel het laatste wat ik wil.

Ik ben dinsdags vrij vanwege  …natuurlijk … de kinderen! Afgelopen dinsdag was ik bezig met de nummers 1, 3 en 4 uit de top 5. ’s Morgens had ik de woonkamer al gezogen, de dekbedden buiten gehangen en wat aanvullende boodschappen voor het avondeten gehaald. Tussen de middag, even gestopt met het zemen van de ramen om de kinderen te assisteren bij de boterham, om, na ze weer naar school te hebben gebracht, dit af te ronden. Dan even tijd voor een koffie, in de tuin, in het zonnetje. Toch mooi … schone ramen. Streeploos schoon welteverstaan, met een half kopje spiritus en een scheutje Andy.

Ik laat de helft van de koffie koud worden want de kinderen moeten al weer worden opgehaald van school. Eenmaal thuis gaat M. haar kamer opruimen en G. wil fietsen … zonder zijwielen. M. roept vanaf het balkon naar de buurman. Morgen gaat mijn prinses voor het eerst met schoolreisje; naar de Koningin weet ze te vertellen. Ineens hoor ik een kreet achter mij en zie G. nog net met fiets en al onderuit gaan tegen de schuurdeur. Hij komt huilend op me af … laat, met de schrik nog in zijn ogen, zijn zere plek zien. Ik geef hem een kus op zijn knie. Als beloning slaat G. zijn armen om mij heen. “Dank je wel papa, nuhuhu is het weer over.”

Heerlijk, zo’n dinsdag vrij. Hier kan niets tegen op. Alleen nog even het dekbed binnen halen en het bed opmaken, dan is mijn meisje ook weer blij.