Wanneer kijk ik nu nog voetbal … niet. Voetballers zijn door mij het laatst gezien toen mijn ouders gezamenlijk op de bank zaten en elke zondagavond afstemde op Studio Sport. Bruut werd dan van Ned 2 naar Ned 1 geschakeld. Mijn vader keek dan sport, mijn moeder las de Margriet. Ik mocht nog even opblijven maar na een kwartier was het bedtijd. Dick Advocaat was toen voetballer. Tijden veranderen. Mijn ouders zitten al lang niet meer gezamelijk op de bank en Advocaat is nu coach van AZ.
Afgelopen zondag bleek Dick niet opgewassen tegen zijn eigen emoties. Hij liet zich gaan tijdens de wedstrijd tegen Ajax. Zo’n uitglijer is niet te accepteren volgens de KNVB. Waarschijnlijk zal de oetlul hem een schorsing opleveren.
Wat een gedoe! In de tijd dat ik bij mijn ouders op de bank zat betekende oetlul zoveel als sufferd, dommerd. Een onschuldig woord dat een ieder op waarde wist te schatten. Wie het woord in zijn vocabulaire heeft past het ook toe. Er is geen beter woord wat met een onderliggend cynisme kan worden gebracht. Ook Advocaat zal het woord als voetballer met regelmaat hebben gebruikt. Het zal hem geen gele kaart hebben opgeleverd. Maar tijden veranderen.
Nederland verhard en Van Dale meent dit tot uitdrukking te moeten laten komen in de betekenis van woorden. Het woord oetlul staat nu omschreven als klootzak, hufter. Een verkeerde keuze. Juist het aanpassen of het verharden van woorden leidt tot intolerantie en draagt daardoor bij aan de verharding van Nederland. Dick Advocaat weet wat ik bedoel. We moeten juist aan de bak om te voorkomen dat de Nederlandse taal afglijdt, juist de diversiteit waarborgen. Gebruik je woordenschat en breidt die uit. Maar voor dat je dat doet, kijk eerst in de nieuwste uitgave van de Van Dale: of het woord wel staat, waar je denk dat het voor staat. Want voor je het weet ben je geschorst … oetlul :)
