Precies 6 weken heeft het geduurd, ons nieuwe toilet op kantoor. Een renovatie met een niet mis te verstane impact. Het heeft de heren bouwvakkers veel langer geduurd dan gepland, om de urinoirs op een kindvriendelijke hoogte te monteren, de ruimte door overbelichting de egards te geven van de hemelpoort, het smalle toilet nog verder te vernauwen (hallo Bouwbesluit), het aantal wastafels met 50% te reduceren (niets onhygiënischer dan de man) en een Dyson Airblade dB van €1100,- strak langs de wasbak uit te lijnen. Maar waar het geclaimde innovatieve karakter van onze organisatie deze Dyson’s nog toestaat, twijfelt de arbomedewerker nu al om gehoorbescherming¹ verplicht te stellen bij het passeren van de drempel.
Ach, je kunt over ons nieuwe toilet zeggen wat je wilt, maar ondanks dit alles is het een serieuze verbetering … ten minste … als je er eenmaal bent, je gêne voorbij!
Als frequente toiletbezoeker (ik plas nu eenmaal graag) heb ik gezien de route naar het toilet mijn bezoeken met eveneens 50% teruggedrongen. Met de komst van 2 nieuwe kantoorruimten recht tegenover de toiletingang wordt de meest precaire vorm van privacy geschonden. De uit glazen wanden opgetrokken ruimten bieden volop de mogelijkheid om elke toiletbeweging nauwlettend in de gaten te houden. De oogopslag van de doorgaans op het beeldscherm georiënteerde collega’s is dan ook analytisch en bedenkelijk van aard. Zelden lijken ze de glazen ruimte te verlaten om maar niets te willen missen. Aangezien hun blikveld reikt tot aan de koffieautomaat, vermoed ik dat ze in de analyse de relatie tussen inname en uitstroom al te hebben meegenomen.
Het remt me, houdt mijn blaas langer gevuld dan ik wens en verkies bij regelmaat een andere plaslocatie. Nee, die nieuwe kantoren bevinden zich op een ongelukkige plek. Normaal gesproken hebben wij voor ongelukkige plekken in ons bedrijf een wazige oplossing, raamfolie. Deze aan te brengen zichtbelemmering voorkomt een directe inkijk tot een hoogte van 1 meter 70. Maar o, wat zou het fijn zijn als we dit perspectief eens zouden keren: het voorkomen van een uitkijk … ten behoeve van een ongegeneerd en regelmatig toiletbezoek!
Mijn onderbuikgevoel beloofde echter niet veel goeds. Bij de andere plaslocatie begon men al vragen te stellen:”Alweer hier? Jullie toilet is toch al lang af?”
Ik had de moed al haast opgegeven, tot ik een aantal collega’s hoorde over een nieuwe ‘multifunctional’. Het bleek de in ons toilet gemonteerde Dyson Airblade dB¹ te zijn. Naast de basisfunctie – het drogen van handen – werd het apparaat gebruikt voor het opwarmen van handen, het drogen van afgewassen appelmesjes, kiwilepeltjes, afwasbare leanmanagement kaarten, handschoenen, haarlokken. Zo wilde 1 zelfs volgende week starten met een test om tomaten te drogen. Wat een prachtapparaat!
Maar ik had gehoord wat ik wilde horen en mijn oplossing was daar. Een appelschilmesje. ‘Sharing best practices’. De zucht van opluchting moet over de afdeling te horen zijn geweest.
De volgende dag liep ik, bij de eerste plasbeurt van de dag, langs het glazen kantoor en haalde mijn appelschilmesje tevoorschijn:
“NET EEN APPELTJE GEGETEN. GESCHILD. EVEN AFWASSEN IN DE WC.”
Triomfantelijk vervolgde ik mijn weg naar het toilet.
JAHA, daar had ik ze! Daar ging hun analyse. Down de drain! Je had de blik in hun ogen moeten zien … een en al verwarring!
¹) Dyson Airblade dB, waarbij ‘dB’ staat voor ‘decibel’. Wat impliceert dat de geluidproductie van het apparaat extra aandacht heeft gekregen. En dat klopt. Wat een lawaai!
