Vlak voor onze vakantie naar Texel kregen we hem weer teruggestuurd, het Senseo koffiezetapparaat. Ja, wij hebben hem wel ter reparatie aangeboden. Wij hadden een Backup-Senseo-Koffiezetapparaat. Schoonmoeder had er nog 1 staan die we zolang mochten gebruiken. Zonder BSK was ons eigen apparaat de deur niet uitgegaan.
Van Douwe Egberts kregen we een pak roodmerk geprakte koffiebonen, ter overbrugging van onze Senseo. Maar wat moet je er mee. Wie weet na jaren Senseogebruik nog de verhouding lepeltjes koffie/water? Ik in ieder geval niet. W ie heeft er nog naast zijn Senseo een ouderwets koffiezetapparaat? Ik niet! Het pak geprakte bonen is dan ook naar derden gegaan.
Twee weken hebben we in een huisje op Texel gezeten. Na aankomst bleek al snel dat er hier geen Senseo aanwezig was. Het werden twee weken van zoeken naar de juiste koffie/water verhouding. M en G stonden ’s morgens met verbaasde blikken naar het apparaat te kijken. Een vragenvuur volgde onder het rustig gepruttel van het apparaat:” Waarom lekt hij? Waarom staan er cijfertjes op de kan? Waarom komt de koffie niet tot de 5? Moet je dat allemaal opdrinken? Waarom komt er rook uit” Waarom…
Hey, jongens… mag papa even rustig wakker worden!
