Ernst-Jan Pfauth en Alexander Klöpping waren afgelopen maandag te gast bij De Wereld Draait Door. Naast Mathijs van Nieuwkerk. Ja … hij die niet luistert naar zijn gasten, laat staan zijn gasten begrijpt. Of, hij waarvan het beste af is, iemand die verzadigd lijkt van zijn eigen narcisme. Daarnaast zat de nieuwe garde, de sociale media promotors. De post-internetbubble duwers. Ze hadden het over Japan en eigenlijk toch ook weer niet.
Het gaat mij niet om de snelheid waarmee informatie over Japan tot mij komt. Ik weet dat Twitter en alle overige sociale media een belangrijke rol spelen bij het vergaren en het verspreiden van informatie. Dat is inderdaad een toegevoegde waarde. De boodschap van de heren van 26 jaar was echter een andere. Wij moeten ons afhankelijk maken van deze vorm van media, anders mis je de boot.
In de tijd dat snelheid alles bepalend is maakt elke seconde uit. De hele dag gekluisterd aan je pc of IPhone, zo zou het volgens de heren moeten. Zij vertellen mij elke seconde hoe erg het is in Japan. Nee, niet erg. Dat is zeker niet het juiste woord. Ernst-Jan en Alexander gaan voor de kick. De kick van spectaculaire beelden, het hypen van een ramp. Zij willen verdrinken als digitale ramptoerist. Mathijs begrijpt dat, profileert zich als internet-noob en versterkt daarmee het gevoel dat jij als kijker hopeloos achterloopt. Als een paar doorgeschoten pubers vertellen ze dat deze beleving van de sociale media ‘amazing’ is en met een ongekende impact. Een ieder die daar niet in mee gaat … tja. Daar hebben de heren geen tijd voor, elke seconde telt namelijk.
Het NRC sluit hier naadloos op aan met een van minuut tot minuut verslaglegging. Boven op het nieuws. Maar waar de sociale media zoeken naar een middel om individuen te informeren en te verbinden, laat het NRC een ‘Van Nieuwkerk’ achtige manier van journalistiek zien. Kil, arrogant en zonder beleving. Verslaglegging zonden diepgang. Met dit uitsluitend opsommen van feiten pak je mij niet. Maar goed, ik ben dan ook al in de 40 en dan gaat het allemaal wat langzamer, maar kun je wel wat sneller een inschatting maken van de ernst van een situatie. Dan weet je, dat als bij de eerste meldingen wordt gesproken over 200 doden het er na 5 minuten zeker 500 zullen zijn en bij het achtuurjournaal minimaal 1000. Dat inzicht is nodig om gebalanceerd je verhaal te kunnen doen. Het gebruik van sociale media is daarbij onontbeerlijk, maar kan zeker niet op zichzelf staan.
Waar ik mij nog het meest aan erger is het feit dat over een paar weken Japan bij deze vorm van verslaglegging ‘oud nieuws’ is. Juist op het moment dat de journalistiek zijn waarde kan laten gelden, haken zij af. Op zoek naar een nieuwe ramp. Ach, het zal ze eigenlijk niet uitmaken. Als het maar vet vlak vaak en veel is en zich laat vangen op een Apple.
