Wat is er toch aan de hand. Is iedereen in mijn omgeving taalmoe geworden? Is de koers naar een algehele taalmoeheid ingezet? En als dit al zo zou zijn, waardoor wordt dit dan gevoed … is die tendens nog te keren. Ik heb er een hard hoofd in. Als zelfs directe collega’s zich hier al aan overgeven. U moet weten, ik werk op een schrijvende afdeling. Geen afdeling die genoodzaakt is louter taalpuristen te huisvesten … maar toch, grammaticaal zou het allemaal wel mogen kloppen. Niets is minder waar. Mijn oren doen dagelijks pijn bij uitspraken van deze taalbarbaren. Ontluisterende zinnen als: ” Ik doe morgen het project ABCD afronden”, zijn geen excessen meer maar nemen hand over hand toe. Ja, taal leeft, wijzigt met de tijd. Natuurlijk … niet moeilijk doen Smit, ” hun hebben” is ook al ingeburgerd. Waarschijnlijk zal, Van Dale kennende, dit volgend jaar in het woordenboek zijn opgenomen. Mijn vraag is dan alleen: wanneer wordt ingezien dat het onacceptabel is dat domme mensen die taal op deze wijze bezigen, verantwoordelijk zijn voor de genoemde “vooruitgang”. Het corrigeren van dergelijke grammaticale miskleunen vindt doorgaans geen enkele hersencel. Ik word dan ook schaapachtig aangekeken of … (en wellicht nog erger) de reactie is geïrriteerd. Hoe haal ik het ook in mijn hoofd om iemand te wijzen op zijn verantwoordelijkheid. Hij/zij moest eens weten hoe vaak ik de rode pen niet hanteer.
Kan ik ze het kwalijk nemen?
We gebruiken het internet meer en meer als informatiebron. Juist het medium dat zich steeds meer richt op een snelle informatieoverdracht. Korte filmpjes die gepubliceerd worden in plaats van een artikel van 500 woorden. Hierdoor wordt nu juist geen enkel beroep meer gedaan op onze taalvaardigheid, het glijdt af door een overmaat aan visuele impulsen. Daarnaast worden berichten steeds verder gecomprimeerd tot flarden tekst. Maar ja, hoe krijgen we anders alle informatie die we niet mogen missen tot ons. Waarbij het trouwens niet gaat om de inhoud maar om de hoeveelheid. Consumeren, overdadig consumeren. Het proeven en beleven achterlatend. Waar lezen en schrijven onlosmakelijk aan elkaar verbonden lijken, twitteren we hooguit nog een paar regels, sms’en we ff met afkortingen en lijkt een Nedelandse volzin al in geen honderd jaar meer geschreven.
In 2014 doet Sven Kramer goud winnen op de 10 km. Niemand zal daar van op kijken. Sommigen van u doen dat nu al niet en hun kunnen het weten. Daarom … prijs u gelukkig, u bepaalt de koers!
