Waar ligt het?
·Naast het bakje waar het trouwboeket in heeft gelegen … je weet wel.
Tuurlijk schat, als de dag van gisteren, we zijn verdomme 5 jaar getrouwd …
·6 Jaar.
… en dan moet ik nog weten in welk bakje je trouwboeket heeft gelegen.
·Ja, waarom niet? Ik weet het toch ook nog. In de kelder. Het bakje wat we nu gebruiken voor de bananen.
Oh, dat bakje. Waarom zeg je dat dan niet gewoon: “Martin … het ligt in de kelder naast de bananen.” Waarom gebruik je überhaupt deze typische bepaling. De oorsprong van het bakje is hier irrelevant. Waarom moet je weer porren en peuren in mijn geheugen. Echt zo’n typisch vrouwen dingetje.
·Wat zeg je?
Ik onthoud weer andere dingen.
·Dat zei je niet … maar noem eens wat?
Ik heb het gevonden, lag inderdaad naast de bananen … Dit is de oorsprong van wat later zal uitmonden in uitspraken als: “Papa wordt wat vergeetachtig”. Nee! Papa heeft het nooit opgeslagen omdat hij selectief omgaat met het onthouden van zaken. Papa onthoudt weer andere dingen zoals; hoeveel carburateurs zijn eerste auto had. Wie de keeper was van het Russische elftal tijdens het EK van 1988. Waarom je geen gat in de muur kunt boren met een houtboor. Ok, ik zal niet zegen dat dit wezenlijke dingen zijn die het onthouden waard zijn. Maar in een gesprek van ‘man tot man’ komen ze van pas. Als ik een pizza ga eten met een vriend, zal dit voorval zeker ter sprake komen. Al was maar om het onderwerp ‘vrouwen’ niet over te slaan. We zullen het hebben over hoe irritant het is dat vrouwen altijd hun mannen testen door details te vragen, als mate voor hun interesse en betrokkenheid in de partner. Wat natuurlijk een ambivalente misvatting is. Zo zal jij ditzelfde voorval ook uitdiepen tijdens de pizza met jouw vriendin. Waarschijnlijk zal er al snel een wederzijds begrip ontstaan voor het onbegrip dat ‘mannen’ heet. Over dat hij niet meer weet wat voor een motief het jurkje had bij de eerste ontmoeting.
·Ik had geen jurkje aan.
Over datums die hij is vergeten en waar jij hem continu aan moet helpen herinneren. Ik verbaas me erover dat het verschil tussen ons, wat voor iedereen duidelijk is, door jullie elke keer weer benadrukt moet worden, met welk doel?
·Ben je uitgeraasd?
Ja … nee … als jij aan mij vraagt wanneer we kunnen eten, antwoord ik ook niet dat: “Gezien de aggregatietoestand van het water nog niet is overgegaan in waterdamp, zal het denatureren van de aardappeleiwiten nog wel enige tijd in beslag nemen.” Ik zal geen beroep doen op jou genoten scheikunde-onderwijs in HAVO 5 maar antwoorden dat het nog ongeveer 10 minuten gaat duren.
·Wat heeft dat er nu weer mee te maken
Ik weet dat ik met je getrouwd ben. Ik weet ook waarom ik met je getrouw ben. Dáár zit voor mij de essentie. Maar vraag me niet om details als ‘een bakje’. Ik weet dat jij nog weet welke after shave ik op had tijdens ons trouwen. Dat is belangrijk voor jouw beleving van onze relatie. Maar … vraag mij er niet naar maar vertel er over, zeg in het vervolg: “Het ligt in de kelder, naast de bananen. In dat bakje heeft ook nog het trouwboeket gelegen.” Ik zal dan zeggen: “Goh schat, dat je dat nog weet … het was ook een mooie dag.”

O ja, wat ik wel onthouden heb, weet jij nog welk soort bloemen in je boeket verwerkt zaten?
·Ja, ach, hoe heten die ook al weer.
Gerbera’s schat, dat je dat nou bent vergeten.
·Ik was het niet vergeten … kon er alleen even niet op komen.
Gele.
·Oranjerode.
… (zucht)!