Zeuren 1:
» Maud, ga je mee van de waterglijbaan?
› Nee.
» Waarom niet?
› Vind ik eng papa.
» Ach nee!… waarom?
› Nou,… dat gaat heel hard.
» Wel nee. Het gaat echt niet zo hard. …Kom, we gaan even kijken.
› Ja, maar ik ga niet!
» Kom op Maud,… samen… ik hou je goed vast.
› Nee papaaaa!
Het is druk in het Calluna, subtropisch zwembad op Texel. Herfstvakantie. We zwemmen nog wat verder tussen een handje vol vakantiegangers. In het midden van het zwembad bevindt zich de hoge trap die je naar de 83 meter lange blauwe waterglijbaan brengt. De baan voert het grootste deel buitenom. Via een aantal bochten en korte hoogteverschillen belandt je uiteindelijk weer in het zwembad. Achterstevoren, met z’n drieën, met z’n vieren… met papa’s, de creativiteit van de glijder laat zich raden.
» Maud? Papa wil heel graag van de glijbaan… ga nou mee.
» Als je het niet probeert weet je ook niet of het eng is.
» 1 Keertje? Alsjeblieft alsjeblieft?
Maud draait zich om, een glimlach verschijnt.
› Als jij het zegt papa… dan doen we het maar.
» Nu? Zullen we dan nu van de glijbaan?
Maud knikt.
Yes, voor het eerst in 42 jaar mag ik van een waterglijbaan.Heerlijk…(excuus)kinderen. Ik geniet volop en beland met een grijns weer in het bad. Maud ook… gelukkig.
Zeuren 2:
» Gijs, ga je met papa mee van de waterglijbaan?
› Nee, beetje eng pap.
» Gijs, kom op, 1 keertje proberen.
› Nee pap, ik wil in het kleine badje blijven.
» Mama gaat ook!
› Mama ook?
» Ja, mama gaat ook met Maud. Als wij ook gaan, gaan we met z’n vieren; jij, Maud, mama en papa.
› Ja, met mama.
Papa mag nog een keer van de glijbaan. :)
